Naast het schrijven heb ik een doel: ik lees graag vijftig boeken per jaar. Ik vind het als auteur belangrijk om veel te lezen en ook verschillende genres te blijven kiezen, omdat ik vind dat je altijd door blijft groeien. Lees ik iets goeds? Geweldig, dan kan ik kijken naar wát ik dan precies goed vond en of ik zelf met bepaalde stijlelementen moet experimenteren. Andersom helpt een ‘slecht’ boek ook: dan zie ik wat mij dus níet ligt en wat ik in mijn eigen boeken beter kan vermijden.
Echte lange recensies schrijf ik hier niet, maar ik geef per boek wel kort aan wat mijn mening is en wat ik sterke en zwakkere punten vond.
Het puttertje – Donna Tartt
Theo Decker, een dertienjarige jongen uit New York, overleeft op wonderbaarlijke wijze een aanslag waarbij zijn moeder om het leven komt. Zijn vader is een paar maanden daarvoor verdwenen en Theo komt na de aanslag bij de familie van een rijke vriend terecht. Hij is verbijsterd door zijn nieuwe leefomgeving, verward door zijn klasgenoten die het moeilijk vinden met hem om te gaan en diepbedroefd door het verlies van zijn moeder. Theo vindt houvast aan dat ene object dat hem aan haar doet denken: een klein, mysterieus schilderij, dat hem uiteindelijk in de onderwereld van de kunst doet belanden.
Ik kocht dit boek toen ik op vakantie was in Seattle. Eigenlijk had ik geen idee waar het precies over ging, maar ik had er goede verhalen over gehoord. Ik vond het leuk dat Nederland zo’n grote rol speelde – Het puttertje is blijkbaar een schilderij van een Nederlandse schilder, Carel Fabritius. Verder is het een mooi verhaal, al moet ik wel zeggen dat ik het boek soms wat te traag vond. Het is al een heel dik boek en ik denk dat er makkelijk 200 pagina’s af hadden gekund. En pff, sommige personages waren verschrikkelijk (Boris is er een van).
Focus – Cynthia Schultz
De 10 manieren om meer gefocust te werken.
Dit boek was een beetje een tussendoortje. Ik ga in maart op ‘workation’ naar Terschelling en die week is georganiseerd door Cynthia Schultz. Ze stuurde als cadeautje dit boek naar de deelnemers op. Toevallig heb ik in de kerstvakantie nogal wat boeken over efficiëntie en focus zitten lezen omdat ik wat meer balans probeer te vinden tussen het boeken schrijven, 32 uur werken bij KLM en de rest. Genoeg gelezen, zou je dan denken, maar ik vind het altijd interessant om te zien welke ‘elementen’ anderen hebben toegepast.
Zat er veel nieuws tussen? Niet per se (al vond ik het zetten van de wekker best een goede tip die ik in de andere boeken even gemist heb). Maar zoals ik al zei, vind ik het leuk om te zien wat Cynthia heeft toegepast in haar dagelijks leven. Succesverhalen lezen geven me daarin toch net wat meer inspiratie om zelf ook veranderingen door te voeren.
Fokking druk – Thijs Launspach
Druk is het nieuwe normaal. Een volle agenda en een vol hoofd, het gevoel achter de dingen aan te lopen en altijd tijd tekort komen: het zijn dé kenmerken van deze tijd. (…) In Fokking druk legt psycholoog Thijs Launspach uit waarom we onszelf tegenwoordig vaak over de kop werken en wat je eraan kunt doen om dat te voorkomen.
Hij vertelt hoe je stress het hoofd kunt bieden en meer rust kunt creëren in je leven. Hij gebruikt hiervoor de nieuwste inzichten uit de wetenschap en methoden van experts. Een nuchter en praktisch antwoord op de vraag: hoe blijf ik stress de baas in een overvolle tijd?
‘Jeetje, wanneer schrijf je dan?’ krijg ik vaak te horen als mensen eenmaal weten dat ik ook een kantoorbaan heb. Soms merk ik inderdaad dat ik op moet passen met de hoeveelheid gas die ik geef, want een burn-out? Die willen we niet.
Ik vond Launspach goede, praktische tips geven, al zijn het ook heel wat tips die we stiekem al wel weten, maar gewoon niet doen. Zo iemand ben ik ook. Gezonder eten? Voornemen gaat erin, maar als ik eenmaal tijd probeer te winnen, sneuvelt kooktijd vaak als eerste. En toch: hoe vaker tegen me gezegd wordt dat ik zoiets moet veranderen, hoe meer ik me er bewust van ben. Morgen maar eens spinazie eten.
De tatoeëerder van Auschwitz – Heather Morris
In april 1942 wordt Lale Sokolov naar Auschwitz gedeporteerd. Hij staat vanaf dan bekend als gevangene 32407. De SS-officieren benoemen hem tot ‘Tätowierer’, tatoeëerder. Tweeënhalf jaar lang is hij degene die van duizenden gevangenen een nummer moet maken. Zoals van Gita, vanaf dan gevangene 34902. Terwijl hij gedwongen wordt haar te brandmerken, kerft zij haar naam voor altijd in zijn hart. Na drie jaar wordt Gita op dodenmars gestuurd en komt Lale in een ander kamp terecht. Beiden weten te ontsnappen en gaan op zoek naar elkaar.
Pas na Gita’s dood durft Lale hun uitzonderlijke overleversverhaal te delen.
Allereerst: waarom is ‘tatoeëerder’ zo’n moeilijk woord? Ik moet steeds weer checken hoeveel e’s er ook alweer ingaan en op welke plek het trema dan hoort. In ieder geval: deze historische roman pakte ik op nadat ik er veel goede verhalen over hoorde. Ik vind de overleversverhalen altijd indrukwekkend en zo ook dit boek. Ze heeft ervoor gekozen feiten met fictie te mengen, voornamelijk zodat ze ook vanuit Gita’s perspectief kon schrijven. Hier wringt het voor mij af en toe wel een beetje: soms lijkt het alsof ze gebeurtenissen opsomt, waardoor je een beetje uit het verhaal wordt getrokken.
Verder heb ik er eigenlijk voornamelijk van genoten. Het boek leest als een trein en ik ben naderhand ook gelijk verdergegaan met het vervolg, Cilka’s reis (zie hieronder). Door dat boek kreeg ik later een beetje een nare bijsmaak over deze vertellingen, maar daarover hieronder meer.
Cilka’s keuze – Heather Morris
Cilka Klein is pas zestien als ze in 1942 per trein naar Auschwitz-Birkenau wordt gebracht. Ze springt in het oog bij kampcommandant Schwarzhuber en hij dwingt haar zijn liefje te worden.
Als enige vrouw in het concentratiekamp mag zij haar lange haar behouden, maar na de bevrijding wordt haar dit aangerekend. Ze wordt gezien als collaborateur en naar een werkkamp in Siberië verbannen.
Weer zit ze op een trein. Weer moet ze talloze onmenselijke behandelingen doorstaan. En weer blijven de ogen van een kampbewaarder te lang op haar rusten…
Ik was niet van plan om gelijk het tweede deel op te pakken, maar ik was zo nieuwsgierig naar het lot van Cilka dat ik toch ben gezwicht. Net als in De tatoeëerder van Auschwitz vloog ik door de pagina’s heen. Ik had ook het idee dat er wat minder stukken waren waarin de stijl ineens afweek van de rest, zoals bij het vorige boek soms het geval leek, misschien omdat op die stukken feit zwaarder woog dan de fictie. Het hele verhaal van Cilka is enorm treurig en het is een idioot idee dat een overlever van Auschwitz naar een Goelag-kamp werd gestuurd.
Waarom dan die nare bijsmaak? Halverwege het boek werd ik nieuwsgierig naar Cilka’s uiterlijk. Ik ben haar gaan googelen en kwam toen een artikel tegen in The Guardian waarin haar stiefzoon zich nogal negatief uitliet over de manier waarop Cilka is geportretteerd. Morris gaf wel aan dat het verhaal een mengeling is van fictie en feit, maar ik ga er bij dit soort boeken toch altijd wel vanuit dat je je als auteur zoveel mogelijk op feit baseert en ervoor zorgt dat nabestaanden oké zijn met je publicaties.
Het meisje in het ijs – Robert Bryndza
Als het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden in een park in Zuid-Londen, wordt inspecteur Erika Foster ingeschakeld om het moordonderzoek te leiden. Het slachtoffer, de mooie, jonge en rijke Andrea Douglas-Brown, leek het perfecte leven te leiden. Toch lijken er duistere geheimen te zijn. Werden die het meisje fataal?
Als Erika dichter bij de waarheid komt, verschuift de aandacht van de moordenaar naar Erika zelf. Terwijl haar politiecarrière aan een zijden draadje hangt, moet Erika haar eigen angsten overwinnen om een wrede moordenaar te slim af te zijn – voordat het te laat is.
Dit boek stond al heel lang op mijn lijstje, want mijn uitgeverij begon de serie in hoge snelheid te publiceren en de reacties van lezers waren over het algemeen positief. Ik moet zeggen dat ik vrij snel doorhad wie de dader was, maar dat maakte het leesplezier er niet minder op voor me. Bryndza heeft een heerlijke schrijfstijl en het boek is eigenlijk de hele tijd spannend. Hij weet goed hoe hij informatie moet doseren en daardoor blijf je nieuwsgierig naar het vervolg.
Over Erika: ze is niet sympathiek te noemen, maar toch vind ik haar wel leuk, al is ze af en toe net iets té gemeen voor mijn smaak. De spanningen tussen de personages is goed uitgewerkt. Mijn favorieten zijn toch wel de sidekicks Moss en Peterson; ik hoop dat we meer van ze krijgen te zien in vervolgdelen.
My Lovely Wife – Samantha Downing
Our love story is simple. I met a gorgeous woman. We fell in love. We had kids. We moved to the suburbs. We told each other our biggest dreams, and our darkest secrets. And then we got bored.
We look like a normal couple. We’re your neighbors, the parents of your kid’s friend, the acquaintances you keep meaning to get dinner with.
We all have secrets to keeping a marriage alive. Ours just happens to be getting away with murder.
Ik heb veel verschillende meningen over dit boek gelezen. Zelf heb ik ervan genoten. Het perspectief is vanuit een ik-persoon (wiens naam overigens nooit bekend wordt gemaakt, wat ik me pas realiseerde toen ik het boek al uit had) die samen met zijn echtgenote plannen smeedt om vrouwen te ontvoeren en vermoorden. Ik vond dat best een verfrissende invalshoek en je merkt ook dat je mee gaat leven met de hoofdpersoon, ook al wil je dat eigenlijk niet.
Het lijkt vooral in de eerste helft van het boek of er veel bijzaken zijn, maar uiteindelijk komt het meeste bij elkaar. Als je dit boek leest, heb daar dan vooral geduld mee. Mijn andere tip: probeer hiernaast niet al te veel over het verhaal te lezen. Geen recensies, geen marketinguitingen. Op de achterkant van mijn exemplaar stonden dingen die ik liever nog niet had geweten.
Horen, zien, zwijgen – J.D. Barker
Al vijf jaar terroriseert een moordenaar de inwoners van Chicago. Hij straft zondaars door hun kinderen te ontvoeren. De dag erna ontvangen de ouders een pakketje met daarin een oor. De dag daarna volgen de ogen. Ten slotte de tong.
Wanneer op het lichaam van een verkeersslachtoffer een pakketje met een afgesneden oor word gevonden, weet detective Sam Porter twee dingen: 1) Dit is de moordenaar die hij zoekt, 2) hij heeft 72 uur om het laatste slachtoffer te vinden, de vijftienjarige Emory, voor zij aan uitdroging overlijdt.
Ik zag dit boek veel voorbijkomen op social media. De beoordelingen op zowel Goodreads als Hebban waren ook hoog, dus ben ik het boek gaan lezen. Om maar met de deur in huis te vallen: jammer genoeg was ik niet zo enthousiast als de rest. Ik denk dat het er vooral aan lag dat ik de personages niet zo goed uitgewerkt vond: alle rechercheurs (behalve Watson) leken op elkaar en de vrouw van Porter was eigenlijk niet veel meer dan een plotpunt. En waar ik me groen en geel aan ergerde, was dat twee van de rechercheurs openlijk zaten te geilen op het vijftienjarige slachtoffer. Serieus?
Verder vond ik nogal wat elementen in dit verhaal ongeloofwaardig en leken de lugubere stukken ranzig ‘om het ranzig zijn’ in plaats van dat ze functioneel waren. Vond je Ragdoll van Daniel Cole goed? Dan is deze thriller waarschijnlijk iets voor jou. (Ragdoll was ook niet mijn ding, voordat je het vraagt.)
Someone We Know – Shari Lapena
In a quiet, leafy suburb in upstate New York, a teenager has been sneaking into houses–and into the owners’ computers as well–learning their secrets, and maybe sharing some of them, too.
Who is he, and what might he have uncovered? After two anonymous letters are received, whispers start to circulate, and suspicion mounts. And when a woman down the street is found murdered, the tension reaches the breaking point. Who killed her? Who knows more than they’re telling? And how far will all these very nice people go to protect their own secrets?
O, dit boek, dit boek… Ik heb me ermee vermaakt, dat zeker, maar ik kon het tegelijk niet echt serieus nemen. Ik had bijna een diagram nodig om alle affaires en de verbanden tussen de koppels in bij te houden. En misschien vinden sommige mensen de verhaallijnen geloofwaardig, maar ik dacht de helft van de tijd dat ik een soap aan het lezen was. Wederom: niet dat ik me er niet mee heb vermaakt, hoor, het is alleen dat ik het wel heel veel vond allemaal. Het einde vond ik ook best abrupt, alsof er nog een nieuw boek met dezelfde personages zou volgen, maar voor zover ik weet is dat niet het geval.
Uitgelicht boek
Zij die zwijgt
Door Samantha Stroombergen
Op een zeer koude nacht strompelt een jonge vrouw met een bloedende hoofdwond en zonder schoenen langs de Leidse grachten. Ze wordt naar het ziekenhuis gebracht, waar ze zich hult in hardnekkig stilzwijgen. Rechercheur Léon Coeur wordt erbij gehaald, maar als blijkt dat de -gewonde vrouw de verloofde is van een bekende politicus, moet hij de zaak overdragen aan een rivaal.
